Een hoogzwangere vrouw schreef me. Dat haar baby in stuit lag en dat ze wellicht met een keizersnede zou moeten bevallen. Want niet elke gynaecoloog laat een stuitbevalling vaginaal gebeuren.
Ik schets de situatie kort: Het was deze vrouw haar tweede baby. De geboorte van haar eerste dochter was voor haar een bijzonder uitdagende, pijnlijke en langdurige ervaring geweest. Sowieso speelde haar angst haar parten. Sinds haar eerste kindje is ze bij me gekomen om een stress-release traject te doen, om te leren shaken. Ze shakete met bijzonder veel toewijding echt minstens 2 à 3 keer per week, en het hielp haar om veel relaxter in het leven te staan dan voordien. Maar de hele Corona-situatie én de nieuwe zwangerschap en nakende geboorte gaven haar opnieuw meer angst. En shaken zoals voordien ging niet meer met die buik na 37 weken zwangerschap.
Dus kwam ze bij mij om onder begeleiding te ervaren of en hoe ze eventueel nog wel die stress-release kon doen, zowel tijdens de laatste weken van de zwangerschap als tijdens de arbeid. En vertelde ze over haar baby die in stuit lag, over de indrukwekkende pijn in haar schaambot en stuitje.
Ze heeft, ondersteund door een kussen, zittend tegen de muur kunnen shaken, en de pijn was door de ontspanning grotendeels verdwenen. Toen vroeg ik haar om bewuster haar eigen bekken en vagina te voelen. Om gewaar te worden of er nog spanning zat. Net zoals bij niet-zwangere vrouwen of bij mannen merk ik dat er vaak bijzonder weinig verbinding is met het eigen lichaam, dus vraagt het soms even bewuste aandacht om gewaar te worden hoe het eigenlijk voelt op een bepaalde plaats in het lichaam. Want bij pijn moet die pijn enerzijds liefst zo snel mogelijk weg en naar de pijn toe gaan, die echt durven voelen is iets wat mensen vaak beangstigt. Terwijl het net dàt is wat de pijn doet milderen of verdwijnen, de aandacht die je eraan geeft, het durven voelen om te horen wat de pijn komt vertellen. De vrouw ontspande wat meer en kon zichzelf beter voelen.
Waarop ik haar uitnodigde om contact te maken met haar kindje, dat in stuit in haar buik lag. Met wat ik wist over haar vorige bevalling en met wat het kindje mij duidelijk maakte kon ik de vrouw rustig bevragen of haar kindje het misschien voor haar deed, in stuit liggen. De vrouw trok grote ogen. Kon dat dan? Ja…baby’s zijn bewust van al wat leeft en speelt in hun moeder en haar omgeving. Dus een vrouw die panisch is om opnieuw vaginaal te bevallen, dat wordt opgepikt door het kindje. En in dit geval had het kleintje zich in stuit gelegd zodat er een keizersnede zou gebeuren ipv een vaginale bevalling. Er volgde een uitwisseling met haar en met haar baby. Waarbij ik ruimte gaf aan wat de moeder nodig had om met vertrouwen toe te leven naar een natuurlijke geboorte. En waarbij zij als moeder met haar kindje sprak om het te laten weten dat het ok was om te draaien, dat het ook welkom was als het in stuit wilde blijven liggen, maar dat een natuurlijke, vaginale bevalling ook helemaal ok was.
Tien dagen later bij de gynaecoloog blijkt dat haar kindje zich gedraaid heeft. Een paar weken later is haar dochter geboren, na een nog steeds langdurige bevalling maar tegelijk vlottere en aangenamere uitdrijving, zoals haar mama schreef. Haar tweede dochter was opvallend veel rustiger geboren dan haar eerste kindje, liet ze ook weten. Na de bevalling is zij (de vrouw) spontaan beginnen shaken, wat ertoe bijdroeg dat ze met een veel fijner gevoel de bevalling heeft afgerond.
Wat een verschil het kan maken. Bewust contact maken met het kindje, met je eigen lijf en horen wat er gehoord wil worden.
#baby #bewustzijn #wat #waarom #horen #voelen #kiezen #ruimtegeven #doorvoelen #verbinding #uitwisseling #communicatie #verheldering #verzachting
