Na de zalige SOS-dag ben ik heel relax naar huis gereden. In een soort roes, maar dan met mijn volle bewustzijn. Of misschien wel met een ander bewustzijn. De bron van de rust die ik ervoer leek zich op een dieper niveau te situeren. Ik was ook vervuld met dankbaarheid. En constateerde dat ik de dingen die ik onderweg tegenkwam, op een zachtere manier benaderde en me er niet meer zo makkelijk uit mijn lood door liet slaan.