Toen ik een aantal uren vast zat in de tuin, heb ik me vooral tijd gegeven om gewoon te ‘zijn’. Dat wil zeggen, nadat er een aantal praktische telefoons werden gedaan waarvoor over tuinmuren heen moest worden geroepen. Of toch minstens heel luid gepraat.
Pas achteraf bedenk ik me dat de uitdrukking “zo binnen zo buiten” toch weer wel heel treffend is. Wat we in de buitenwereld doen, met al die muren en hekken rond huizen en zogenaamde eigendommen, doen we ook aan de binnenkant. We sluiten ons af voor potentieel gevaar, mogelijke inbraken en de daar op volgende verliezen of kwetsuren.
Maar zonder die hoge muren rond mijn tuin, zou ik niet zo hebben vastgezeten. Wat bedoeld is als veiligheid heeft ervoor gezorgd dat gevangen zat in die veilig ommuurde tuin. Afgescheiden van de buren en als ik verder uitzoom, afgescheiden van de wereld rondom mij. Dankzij de op slot geschoten schuifdeur was ik ook nog es afgesloten van het huis.
Zo binnen, zo buiten of zo buiten zo binnen. Heel wat mensen hebben ook innerlijke muren en hekken opgetrokken. Wat dient ter bescherming van een gevoelig of eerder gekwetst hart of wezen, zorgt ervoor dat er geen wezenlijke verbinding mogelijk is. Niet met anderen en niet met zichzelf. Afgescheidenheid…terwijl verbinding een primaire behoefte is.
Ja, dit is het soort hersenkauwgom waar ik (tijdens langere autoritten) nog een eindje verder op kan knabbelen. Waarbij ik mezelf afvraag hoe onvrij we geworden zijn door de manier waarop we leven; dingen als ‘van ons’ beschouwen of claimen en die bijgevolg willen of moeten gaan beschermen. Hoe ver we zijn weggedreven van het echte samen leven. De samenleving is een woord die als vlag compleet de lading niet meer dekt.
Om tijdens een gigantische stortbui onderweg van hier naar daar mezelf ook nog es af te vragen hoe de mens de hoogmoed heeft (gehad) om te denken dat alles controleerbaar, beheersbaar en maakbaar is, ook wat de natuur betreft. Dat de meesten van ons ook de verbinding met de natuur compleet zijn kwijtgeraakt.
Dat soort overpeinzingen, bevragen en bevoelen, na 3u vastgezeten te hebben in ‘mijn’ tuin.
