Wat gebeurt in mijn eigen leven, in mijn vriendenkring en met het leeuwendeel van mijn cliënten is misschien ook wel iets wat jij herkent of wat jij beleeft.
Ik zit zelf middenin een ervarings- en inzichtenstorm. Ik zie ook steeds meer mensen bij wie het opeens heldere inzichten regent. Of bij wie zich werkelijk het één na het ander leer- en groeimoment aandient zonder adempauze tussendoor. Alsof er een intergalactische versnelling is ingezet. Of omdat het precies vooruit moet gaan, alsof er geen tijd meer te verliezen is, zo merkte iemand op. Alsof we ergens naartoe aan het gaan zijn, zonder dat we weten wat of waarheen dat is, waar we best zo licht mogelijk arriveren. Of omdat er een honger, goesting of noodzaak is, om komaf te maken met lang aanslepende ongemakken en/of pijn die chronisch lijkt te zijn.
Even voor alle duidelijkheid, er zijn ook mensen bij wie al die inzichten minder helder zijn. En bij de meesten is het soms wel en soms niet meteen duidelijk of helder, wat er precies wringt aan de binnenkant.
Je las of hoorde dit natuurlijk al eerder…heel vaak sleuren we stenen mee in onze rugzak, die we gewoon meegekregen hebben van onze(voor)ouders. Transgenerationele issues of trauma’s lijken zwaarder te worden of te wegen met elke nieuwe generatie. Heel veel overtuigingen en oordelen over onszelf en anderen zijn gevormd in onze baby-tijd en kinderjaren. Heel veel pijn die we dus vandaag ervaren is eigenlijk ‘oud zeer’ dat gewoon doorwerkt. Een onverwerkte ervaring die we zelf hadden, of die één van onze (voor)ouders heeft gehad.
Gedreven door loyauteit en liefde voor hen dragen we de stenen en zetten we patronen verder. Vaak voelen we onszelf uit loyauteit en liefde onvrij om te zijn wie we werkelijk zijn. Terwijl we niets liever zouden willen. Wat een innerlijk gevecht kan het zijn. Dat hoe wij bewust willen leven zo haaks kan staan op wat ons drijft vanuit ons onderbewustzijn, waarop we op het eerste gezicht weinig of geen vat hebben.
We willen eruit, uit de impasse, uit de beklemming, uit de pijn en miserie.
En als altijd…de enige weg eruit is erdoor. Niet erlangs of erover. Erdoor. Ja. Volop. Door de waarheid van wat was en is te zien en te (h)erkennen. Door de eigen waarheid én die van anderen te zien en (h)erkennen.
Zonder het met mantels der liefde bedekken, en even goed zonder er aan vast te blijven hangen of er meer van te maken dan wat het was of is. Erkennen. Onder ogen zien. Bevoelen welke herinneringen nog voelbaar en tastbaar aanwezig zijn in het lichaam, connecteren met ons innerlijk kind, en écht bewust aanwezig durven zijn bij wat zich laat horen en zien…om vrij te worden van de grip die het op ons had of heeft.
Da’s makkelijker gezegd dan gedaan, hoor ik vaak zeggen. Klopt. Ik ga je niet vertellen dat het vanzelf gaat. Integendeel. Het vraagt toewijding en vaak moed om die innerlijke ontdekkingsreis echt aan te gaan. Om onszelf laagje per laagje te ontdoen van wat op ons weegt, en steeds meer onze ware aard bloot te leggen. Het gaat veeleer over ont-doen en ont-leren om te herontdekken en herinneren wie we zijn. Door los te durven laten wie we niet zijn, maar waarmee we ons zo vaak geïdentificeerd hebben. Gigantisch groot voordeel van dit alles is dat het steeds lichter gaat voelen, bij elke laag die afgepeld wordt, verdwijnt er zwaarte.
Wanneer ik zelf met een nieuw ‘oud stuk’ geconfronteerd word, kan ik daar steeds makkelijker en vaker zelf bij komen, bij blijven en zelf doorgaan. Al zijn er ook nog wel momenten waarop ik echt weerstand of angst kan voelen, om er voluit in en door te gaan. Dan ben ik blij dat ik volle bak alle emotionele ontladingsmethodes die ik ken weet te gebruiken. En dat ik de stress en spanningen van me af kan schudden via TRE. Dan ben ik blij dat ik stil durf zitten om te gaan ademen, gewoon om dieper te zakken in mijn lijf en aanweziger te kunnen zijn bij wat mijn aandacht vraagt of wat schreeuwt aan mijn binnenkant. Het is een bewuste keuze om er niet bij weg te lopen, om geen afleiding te zoeken, om geen dingen te doen, te drinken of te eten die het gevoel doven of temperen. Dan ben ik ook zo blij dat er mensen zijn bij wie ik woorden durf geven aan de weerstand en angst die ik voel. Dan ben ik blij en dankbaar voor de begeleiding die ik kan vragen van een collega-coach of therapeut.
Voel jij soms ook angst of weerstand bij datgene wat zich roert binnenin jou? En is het verlangen om vrijer te zijn en lichter door het leven te gaan op een bepaald moment toch sterker of groter dan de weerstand of de angst? Wil je hierbij wel wat ondersteuning gebruiken? Wees dan van harte welkom voor jouw body and soul-sessies.
Ik ontmoet je graag voor jouw volgende stap naar authentiek, voluit en vrij (be)leven.
+ warme groeten van Maria
PS: Jouw afspraken boek je makkelijk via de online agenda op deze website.