Geen boosheid zonder trigger.
Hoewel je getriggerd kan worden door iets of iemand, zit de trigger of de knop waarop gedrukt wordt, binnenin jou. Die knoppen zijn er omdat er nog bepaalde ervaringen pijnlijk actief en onverwerkt zijn in jou. Je zou kunnen zeggen dat je boosheid of woede een symptoom is, terwijl de oorzaak die aan de oorsprong ligt daarvan veelal een kwetsuur, verdriet en vaak ook angst is.
Als je jouw razernij gaat afreageren op iemand. Als je al jouw giftige pijlen en lelijkste woorden richt naar anderen. Als je misschien wel voluit jouw mitraillette vol verwijten en verwensingen leegschiet op iemand. Dan is de kans groot dat je nog vasthoudt aan de idee dat de anderen verantwoordelijk zijn voor hoe jij jezelf voelt. Zolang je een schuldige zoekt voor jouw pijn en verdriet, zolang je erop gericht bent om buiten jezelf de oorzaak en oplossing voor je lijden te vinden…ben je niet bezig om de hand in eigen boezem te steken en er te zijn met en voor jezelf. Zoals de Buddha zou gezegd hebben, is vasthouden aan boosheid naar de ander, hetzelfde als vergif drinken en verwachten of hopen dat die ander daaraan sterft. Terwijl je dus vooral jezelf vergiftigt met alle toxische gedachten, gewoontes en overtuigingen.
Hoe makkelijker je boos wordt, hoe korter je lontje, en hoe explosiever je tekeergaat, hoe meer je uit verbinding bent met wie je werkelijk bent. Hoe meer jij uit balans bent. Als je zo vol woede zit, omdat de pijn vanbinnen zo ondraaglijk lijkt dat je iets zoekt om het te overschreeuwen, is er weinig of geen ruimte voor liefde en zachtheid. Terwijl het net die zachtheid en liefde is die je nodig hebt om te kunnen helen van de pijn die onder al je boosheid zit.
Geef jezelf die aandacht waar je naar verlangt. Kies ervoor om aanwezig te zijn bij jezelf met mildheid en liefde. Zoveel mildheid en liefde als je eigenlijk verlangt en hoopt te ontvangen van anderen. Kies ervoor om jezelf te geven waarvoor je anderen verwijt dat ze het jou ontzeggen of ontzegd hebben. Kies ervoor om je eigen bedding warm en veilig te maken voor jezelf. Kies ervoor om tegemoet te komen aan je noden en behoeften.
Wanneer je nog es getriggerd wordt en boos bent, zoals Jefferson in de quote van vandaag zegt, wacht dan even voor je een aanval doet op een ander. Neem even de tijd om te voelen wat er binnenin jou zo geraakt wordt dat het pijn doet en misschien ook steekvlammen van furiositeit doet ontstaan. Neem de tijd om te voelen wat erachter of onder de boosheid zit. En verzamel – als dat nodig is – alle moed, om te durven spreken vanuit je kwetsbaarheid, je verdriet, je pijn of angst, in plaats van die te overschreeuwen met je woede.
Je weet misschien zelf maar al te goed, uit ervaring, hoe weinig uitnodigend hardheid en agressiviteit is – zowel verbaal als fysiek. Hoe daarmee verbinding verbroken en afstand vergroot wordt.
Weet je ook dat wat je zo graag wil van anderen, dat wat je verlangt en waar je naar hongert…naar je toekomt als je je hand en hart opent en jezelf toestaat te ontvangen?
