Onzekerheden, niet-weten, het grote onbekende…het lijken stuk voor stuk dingen te zijn waar alle cliënten die ik zie een gloeiende hekel aan hebben en/of waar ze bang voor zijn. Uiteraard ken ik het zelf ook. Wat zijn we vaak bange beestjes.
Het fascineert me hoe we als mensen zelfs in stijgende lijn, met het ouder worden, banger en banger lijken te worden van wat nieuw is. Terwijl onze babies en kinderen nog nieuwsgierig kijken naar alles wat te ontdekken valt en onbevreesd het grote onbekende tegemoet gaan. Enerzijds vinden we dat vanzelfsprekend en normaal, want het is de enige manier om te leren en groeien; nieuwe dingen tegenkomen, ervaren, eigen maken etc. Anderzijds geven we op die momenten onze eigen angsten, remmingen en overtuigingen door aan hen. Want ook al zeggen we “kom maar, je kan het”, of “je moet niet bang zijn, het is een braaf hondje”, onze kinderen voelen tegelijk hoe onze vibe soms tegenspreekt wat onze woorden zeggen.
Zijn we als mensen voorzichtig en bang en argwanend van nature? Of zijn we zo geworden omdat het ons is aangeleerd? En is het ons aangeleerd omdat het hoort bij een aantal noodzakelijke overlevingsmechanismen, omdat je wel op je hoede moet zijn voor vanalles en nog wat omdat het je kans op overleven vergroot? Of zijn we onzeker geworden over onszelf en over wat we kennen en kunnen, omdat we zo ver weggedreven zijn van onze ware natuur?
De voorbije maanden is het (nog maar es) duidelijk geworden dat we niet alles onder controle hebben. We hebben als mens, hoewel velen dat graag zouden willen, geen directeurschap over “alles”, over mensen, de natuur, het leven…. Het enige wat we wel in de hand hebben, waarover we bewust kunnen beslissen en keuzes maken, dat zijn we zelf. Hoe we in het leven staan, hoe we kijken, met welke vibe we door onze dagen willen gaan.
Wat niet wil zeggen dat er geen fysieke gewaarwording van spanning of ongemak meer zal zijn als we uitgedaagd of uitgenodigd worden iets nieuws te proberen. Dat we kriebels voelen wanneer we ‘ja’ te zeggen op iets waarvan we niet helemaal weten wat het met zich mee zal brengen.
Als we, zoals de quote van vandaag zegt, de onzekerheden in het leven omarmen, laat ons dat transformeren en groeien in vertrouwen. Vertrouwen in onszelf en al wat is. Om opnieuw met de nieuwsgierigheid die ons zo eigen is als kind te genieten van het avontuur van ontdekken, bijleren, groeien en transformeren. Het leven weer leven als een grote ontdekkingsreis, een heerlijk avontuur vol ervaringen.
